Boek van mijn leven

“Ga je hier iets over schrijven?” vroeg ik aan Jet, na afloop van haar reeks korte interviews. “Er zit hier toch heel veel materiaal in, lijkt me.” zei ik tegen haar. “Ik weet het niet,” antwoordde ze, “ik moet er nog even over nadenken.”

Op de fiets naar huis bedacht ik, dat ik dat stuk dat ik van Jet verwachtte eigenlijk best wel zelf kon schrijven. Ik ben immers life coach en ik help mensen zichzelf te ontplooien en hun doelen te halen met inspirerende boeken. Wie anders dan ik zou hier eigenlijk over moeten schrijven?

Het kwam door de taalvirtuoos, die zelf inmiddels allergisch is geworden voor het woord ‘virtuoos’, Ilja Leonard Pfeijffer, dat ik bij de serie interviews van Jet Steinz terechtgekomen was.

Ik had Ilja al sinds gisteren ‘gevolgd’, idolaat van zijn laatste roman ‘Grand Hotel Europa’. Nu gingen de interviews die hij gaf tijdens het literair festival ‘Winternachten’ niet uitsluitend over zijn roman (hij werd ook geïnterviewd over zijn poëzie), maar het was wel het werk dat mij had aangespoord om de auteur te volgen. Ik had natuurlijk ook andere schrijvers kunnen bewonderen, maar ik had Ilja als mijn Ovidius gekozen en hij leidde me door het donkere bos van de winternachten naar de interviews van Jet. Waarvoor mijn dank!

Jet was aan een marathon mini-interviews van een twintig minuten begonnen, met verschillende auteurs, die voor de verandering niet over hun eigen werk vertelden, maar van een van hun helden. Een boek dat ze geïnspireerd had en ze door het leven geleid had: een lievelingsboek dus. Voor Ilja was dat niets minder dan de Odyssee van Homerus. Hij had het tijdens zijn jaren op het gymnasium al ter hand genomen, gelijk in het Oud Grieks. Al kon hij er in het begin letterlijk geen woord van lezen. Later tijdens zijn studie en vooral toen hij zelf ging doceren, heeft hij het meerdere malen bestudeerd en herlezen. Nog steeds pakt hij het ter hand en leest er stukken uit. Een eeuwige bron van inspiratie.

Een andere schrijver, Barbaros Altug, had juist Truman Capote als held, met het boek ‘Breakfast at Tiffany’s’. Nee, niet de film, maar het veel rauwere boek! Zijn fascinatie voor de roman was zelfs zo ver gegaan, dat hij het verhaal tot zijn schrik zelf aan het beleven was! Daar kwam hij achter toen hij ineens in Berlijn verzeild was geraakt met een vriendin van hem uit Turkije en besefte dat dit wel heel erg leek op de verhaallijn van zijn lievelingsboek. Toeval?

Weer een andere auteur, Mukoma Wa Ngugi, was gefascineerd door een roman van een psychiater, die zowel oorlogsslachtoffers als daders behandelde. Geen vrolijk thema, om als boek van je leven te hebben, maar het ging de auteur erom dat je jezelf in de ander zou kunnen verplaatsen. Dat er daders en slachtoffers zijn, bezetters en onderdrukten, allebei eigenlijk zowel slachtoffer als onderdrukt. Super fascinerend. Mukoma zelf, zag er overigens wel vrolijk uit.

Apart toch, welk boek mensen kiezen als belangrijkste boek van hun leven? Wat zou jij kiezen? 

Jet had ‘Madame Bovary’ van Gustave Flaubert als favoriet. Ik moest er even over nadenken. Ik denk dat ik in deze serie ‘Il Decamerone’ van Boccaccio zou kiezen. Echt een boek voor het leven en vooral over de verschillende facetten van het leven. Een evergreen en ontzettend vermakelijk. Een prachtige inkijk in de Italiaanse cultuur en de menselijke inborst in het algemeen. Rijkelijk verteld in een raamvertelling met honderd verhalen. Een meesterwerk.

Hoe dan ook, dit was in ieder geval mijn favoriete onderdeel van het festival. Gek dat het zo weggemoffeld was in een open zaaltje in het filmtheater, met geroezemoes uit de kantine op de achtergrond. Veel te heet en veel te nauw. Volgend jaar krijgt deze serie ongetwijfeld een betere plek tijdens de Winternachten. Zodat nog meer lezers van de favoriete auteurs van hun favoriete auteurs kunnen genieten en zien hoe schrijvers net zulke grote fans kunnen zijn als zijzelf. Een vertelling in een vertelling, over het meest inspirerende boek van hun leven.

Beste Jet, dank je wel voor je interviews. Ik ga jouw tip, het lievelingsboek van Mylo Freeman ‘The Crimson Petal and the White’ van Michel Faber, vertaald naar het Nederlands met de titel ‘Lelieblank, scharlakenrood’, zeker lezen!

Liefs,

Anna Molnár