Gedragsregels / Code of conduct

Gedragsregels. Dat klinkt heel streng, dus we houden er niet zo van. Totdat er iets gebeurt, waardoor je denkt: ‘Maar dit is toch niet normaal? Zo gaan we toch niet met elkaar om?’

Wat jij en ik normaal vinden, vindt een ander volstrekt bizar. Of omgekeerd. Dat valt mij de laatste tijd op.

Zo ben ik een paar weken geleden naar een workshop voor ondernemende vrouwen gegaan. Dat was voor het eerst dat ik aan zoiets deelnam, dus ik vond het best spannend.

Op zich was alles heel netjes georganiseerd: drankjes en hapjes stonden klaar, de sprekers waren goed voorbereid en er hing een aanmoedigende sfeer om deel te nemen aan discussies. Toch was er iets wat me mateloos verbaasde: er werden continu foto’s genomen. Niet alleen van de sprekers, maar ook van de deelnemers. Sterker nog: er waren twee meiden die hiervoor speciaal aan de gang waren. Eentje nam foto’s, de andere was aan het filmen. Zo irritant! Ze namen helemaal niet deel aan het proces, maar waren als een soort van buitenstaanders om ons heen aan het zoemen, ons aan het observeren, aan het vastleggen. Nu bleek ik de enige te zijn die zich hieraan stoorde. Het hoorde er kennelijk bij.

Misschien is het wel stoer om jezelf later op social media terug te zien, terwijl je voor je bedrijf aan het brainstormen bent. Misschien is het wel stoer als organisatie om op social media te laten zien hoeveel vrouwen er aan je workshop hebben meegedaan en hoe de sfeer was. Ik heb er niks mee. Sterker nog: ik vind het niet kunnen om je klanten zo bloot te stellen aan uiterlijk vertoon en vet doen, vooral tijdens de workshop.

Na afloop, dat snap ik nog wel. Dan wil je als aandenken even poseren als groep (als je dit wilt) en ga je op de groepsfoto. Maar tijdens? Ongevraagd? Vooral bij thema’s die gevoelig liggen vind ik het niet kunnen. Niet iedereen hoeft te weten dat je rouwt om een ongeboren kind, dat je last hebt van burn-out klachten of dat je je geen raad weet over het begeleiden van een dementerende ouder.

Nog even terug naar de bijeenkomst met de zoemende camera’s. Tuurlijk, er hing een goede sfeer onder de ondernemende vrouwen. Maar voor mij was dat continu gefilm en gefotografeer een reden om me niet meer aan te melden. Als ik aan het brainstormen ben, wil ik geconcentreerd bezig kunnen zijn en niet afgeleid worden door camera’s. Als mijn klanten een workshop van BEE volgen, dan moeten ze ook ongestoord bezig kunnen zijn. Voor mij is dat een voorwaarde voor een goed resultaat.

 Als je bij BEE komt geldt dus het volgende: foto’s neem je in het begin of aan het einde van de bijeenkomst. Van jezelf of van wie daar toestemming voor geeft. Niet ongevraagd met een camera rondzoemen dus.

Verder geldt een geheimhoudingsplicht. Je kunt je eigen ervaringen met de rest van de wereld na afloop delen, als je wilt, maar niet die van anderen. Iedereen heeft recht op privacy. Vooral in een groepje waarin je je kwetsbaar moet kunnen opstellen. Vaak worden persoonlijke verhalen gedeeld en dit in goede trouw, met het doel dat het de aanwezigen inspireert, of de voortgang van de bijeenkomst ondersteunt. Niks geen geroddel. Geen gelach. Wederzijds respect voor elkaars kwetsbaarheid. Zo kun je samen verder bouwen aan het behalen van positieve resultaten. Dit vertrouwen is de voedingsbodem van elke workshop bij BEE.

Ik hoop dat je je hierin kunt vinden. Anders zijn er ongetwijfeld talloze workshops waarbij al je bewegingen en zinnen worden vastgelegd, ter promotie van het evenement, zodat je na afloop alles tig keer kunt herleven. Hier geloof ik trouwens ook al niet in.

De magie gebeurt daar, in het moment, met de anderen om je heen. Geen foto of filmpje dat de essentie daarvan kan vastleggen. Je moet het zelf ervaren.

Anna Molnár

Code of conduct. That sounds very strict, so we don't tend to like it that much. Until something happens that makes you think: "But this is not normal, is it? That is not how we treat each other?"

What you and I think is normal, for someone else isn’t. Or vice versa. I've noticed that again lately.

A few weeks ago I went to a workshop for female entrepreneurs. That was the first time that I participated in such a gathering, so I was pretty excited.

In itself everything was organized very nicely: drinks and snacks were ready, the speakers were well prepared and there was an encouraging atmosphere to participate in discussions. Yet there was something that surprised me immensely: during the workshop photos were taken continuously. Not only from the speakers, but also from the participants. In fact, there were two girls who were working on this specifically. One was taking photos, the other was filming. So annoying! They did not participate in the workshop at all, but were buzzing around us, observing and recording us. Now I turned out to be the only one who was bothered by this. It apparently was perceived as normal.

It might be cool to see yourself later on social media, while you are brainstorming for your company. Perhaps it is great for an organization to show on social media how many women participated in your workshop and how the atmosphere was. It doesn’t resonate with me though. In fact, I don't think it is desirable to expose your customers this way, especially during a workshop.

Afterwards, I understand. Then as a memento you may want to pose as a group. If you want to. But during a workshop? Unsolicited? I think it is not done, in particular for themes that are very sensitive. Not everyone needs to know that you grieve for an unborn child, that you suffer from burn-out complaints or that you do not know how to care for a demented parent.

Back to the meeting with the buzzing cameras. Sure, there was a good atmosphere among the women. But for me that continuous filming and photographing was a reason not to register anymore. When I am brainstorming, I want to be able to concentrate and not be distracted by cameras. If my customers attend a BEE workshop, they must also be able to work undisturbed. For me, that is a condition for a good result.

When you come to BEE, the following applies: you take photos at the beginning or at the end of the event. Of yourself or people that give you permission. Anyway, don't go around taking pictures or making videos without having asked.

Furthermore, a confidentiality obligation applies. You can share your own experiences with the rest of the world afterwards, if you want, but not those of others. Everyone has the right to privacy. Especially in a group where you must be able to be vulnerable. Personal stories are often shared in good faith with the aim of inspiring those present or supporting the progress of the meeting. No gossip. No laughter. Mutual respect for each other's vulnerability. That way you can continue to build positive results together. This confidence is the breeding ground for every workshop at BEE.

I hope this resonates with you. Otherwise, there are undoubtedly countless workshops where all your movements and sentences are recorded to promote the event, so that you can revive everything many times afterwards. I don't believe in this though.

The real magic happens there, in the moment, with the others around you. No photo or video can capture the essence of it. You have to experience it yourself.

Anna Molnár